6 februari 2014
Na de opwinding van de vulkaan en het vermoeiende geslenter door de hete stad van gisteren, nemen we vanmorgen enkele uurtjes rust met een boek, in de kloostertuin van ons hotel.
Ruben Dario
Pick up pas om 10.00 uur voor een transfer naar Granada. De chauffeur is zoals we inmiddels gewoon zijn hier, stipt op tijd en spreekt perfect Spaans, wij niet. Toch weerhoudt dat hem niet om ons van alles aan te wijzen onderweg en ons hele verhalen te vertellen. Op zulke wijze dat we hem alles verstaan. Bij het uitrijden van Leon toont hij ons het stadsdeel dat het meest geleden heeft van de strijd tussen de guerillero’s en de Guardia Nacional in 1979. Hij toont ons het gebouw waar in 1956 Anastasio Somoza werd vermoord door de jonge marxist Rigoberto Pérez. Aan de Guadelupe kerk passeert een begrafenisstoet, “van een rijk man”, zegt de chauffeur, de kist staat in een chique koets getrokken door twee paarden. Een arme zou in zijn kist gedragen worden door familieleden en niet begraven worden op het kerkhof Guadelupe, dat voorbehouden is voor rijken. We passeren de universitaire campus, waar zo’n 30.000 studenten studeren, afkomstig van heel Nicaragua. Die verhoudingen ‘inwoners in de stad versus studenten aan de univ’ maakt Leon vergelijkbaar met Leuven. Ongeveer halfweg ligt het stadje Paz Centro, halverwege dus tussen de oude rivalen Leon en Granada, een rivaliteit die ooit uitliep in een burgeroorlog. Erg symbolisch. Iets verder krijgen we zicht op de bergketen met een paternoster van vulkanen San Cristobal, Casita, Telica, onze Cerro Negro, Las Pilas, de verschrikkelijke Momotombo, Masaya, Mombacho en verder Concepcion en Maderas op Ometepe. Oorspronkelijk lag Leon aan de voet van de Momotombo, maar nadat het daar volledig verwoest werd door een uitbarsting, is de stad verhuisd naar de huidige locatie.
Dichterbij Granada bevindt zich een grote Zona Franca Industrial, een maquilladora, een vrijhandelszone waar buitenlandse bedrijven hun grondstoffen en materialen kunnen naar toebrengen zonder invoerrechten te betalen. De producten worden dan afgewerkt met inzet van goedkope arbeidskrachten en zonder taksen ook weer terug uitgevoerd naar hun land van herkomst. Zo kunnen buitenlandse bedrijven gebruik maken van goedkope Nicaraguaanse lonen. Hier zijn meer dan 5000 mensen aan de slag voor 3 € per dag, 12 uren per dag, 6 dagen in de week. “Salarios malos”, zegt onze chauffeur “explotacion”.
Wat moet je denken van dit regime. Daniel Ortega, de vroegere communistische guerillo-leider die opkwam tegen de Amerikaanse gezinde dynastie van de Somoza’s, die ‘Democratie, Sociaal en Solidair’ als slogans voert, maar een pact sluit met liberaal ex-president Aléman opgesloten voor gierende corruptie en hem later uit de bak haalt, die verdachte verkiezingen wint, de grondwet naast zich neer legt en een nieuwe ambtstermijn opneemt, de economie in handen laat van enkele oligarchen en monopolisten. Maar het land is rustig en stabiel en heel geleidelijk ontwikkelt zich een middenklasse (15-20% vd bevolking), die een lening kan aangaan en een moto kan kopen.
Maar wij zijn op vakantie en rijden Granada binnen, de oudste stad van Centraal-Amerika, gesticht in 1524 door de conquistadores, nadat het gebied in 1502 door Columbus ontdekt was. Een prachtig kleurig stadje. We maken een eerste wandeling nadat het hotel ons aangeduid had waar dat dat veilig was en de kredietkaarten en geld blijven achter in de kluis van de kamer. Ook hier weer standbeelden van Ruben Dario, we zullen toch eens iets van de man moeten lezen.
Maar morgen een verslag over deze oude koloniale stad, er staan twee tours op het programma, en dit keer niet te voet of met een toeristenbusje. Morgen dus, vandaag moeten enkele foto’s volstaan.
Costa Rica - Nicaragua 